Hoe bereid je je voor?
Vooraf doe ik altijd dezelfde routines zoals naar de wc gaan, heb ik mijn water, er op tijd zijn, even de sfeer proeven in de zaal en kijken wat voor publiek er zit. En natuurlijk mijn slides, want daar kan ik niet zonder.
Ben je nog wel eens zenuwachtig?
Ja, eigenlijk altijd, maar ik hoop op een gecontroleerde manier, met een soort gezonde spanning. Ik denk dat dit nodig is om een goede keynote te kunnen neerzetten. Ik ben eager om het goed te doen en om een goed verhaal te hebben. Ik wil altijd een goede slide deck te hebben. Ik vind het belangrijk dat mensen het leuk vinden om naar me te luisteren. En dat brengt dus een spanning met zich mee. Die spanning kan je heel goed gebruiken in je enthousiasme en als energie. Als je te gespannen bent, dan worden het zenuwen en dan kan je dichtklappen. Dat heb ik niet echt. Maar dat gebeurt ook nog wel eens hoor. Dat ik ook denk: waar zit mijn energie? Waarom zit dat zo hoog in mijn keel? Daar hebben we trucjes voor om dat wat omlaag te krijgen.
Zijn je keynotes interactief?
Dat vind ik moeilijk. Ik zeg altijd dat ik nogal een energieke keynote van zo’n 30 minuten heb, waarin ik wel degelijk probeer een soort interactie met de zaal te hebben, maar niet op een workshopachtige manier. Dus ik betrek de energie van de zaal er wel bij, maar pas na afloop is er ongeveer 15 of 20 minuten de tijd voor Q&A. Dat vind ik prettiger.
Wat is belangrijk aan een keynote?
Ik probeer gewoon een verhaal te vertellen en ik probeer het simpel te houden. Toen ik laatst een Ted talk over digitalisering in ziekenhuizen moest houden, kwam men met allerlei specs aan die erin moesten. Dat heb ik niet gedaan. Vertel gewoon een verhaal vanuit een verpleegster die naar haar werk gaat of vanuit een patiënt die in het ziekenhuis ligt. Met allemaal technische kennis zou mijn publiek al snel verveeld raken en afhaken.
Bij een goed verhaal, je zou het storytelling kunnen noemen, gaat het over hoofd, hart en handen. Wat moet men echt weten? Wat voelt men als mensen zich er in kunnen verplaatsen? Als laatste en belangrijkste: wat gaan mensen er mee doen? Die bereidheid om in actie te komen, een soort “call to action” bereik je als je hoofd, hart en handen met elkaar weet te verbinden.
Hoe maak jij het verschil?
Ik ben geboren om een verschil te maken niet het verschil, dat kan ik niet. Ik kan wel een heleboel kleine verschillen maken. Je moet het niet te groot maken. In het te vertellen verhaal komen met heel kleine stapjes, heel veel tips naar voren die bruikbaar zijn. Belangrijk is: hoe houd je het klein en behapbaar, maar vooral ook leuk. Nog te vaak worden problemen erg serieus aangevlogen.
Is er nog iets wat buiten je comfortzone ligt als het om spreken gaat?
Jazeker, ik kan niet zonder mijn slides. Die heb ik gewoon echt nodig. Terwijl de beste sprekers, die ik ooit heb gezien, geen slides hebben. Maar ik heb die slides nodig om het visueel te maken, om alle delen van de hersenen te prikkelen. Het geeft me ook een rode draad om ergens weer op terug te komen.
Een tweede voorbeeld is dat ik een keer een keynote in New York moest doen in het Spaans. Nu heb ik wel Spaans geleerd toen ik 18 of 19 jaar was maar ik ken geen business Spaans. Dat was een stuk lastiger dan gedacht. Ik heb het wel gedaan, ondanks de behoorlijke voorbereiding die het vergde.
Wil je groeien in spreken, leiderschap of in beide? Stuur me een berichtje en ik beantwoord al je vragen.
